روزنامه نگاری بیمار و ترکیب هوش، وقاحت و حماقت!

در روزنامه سراسری "شهروند" در ایران کاریکاتوری منتشر می‌شود که دو مرد مسلح به تفنگ و شمشیر و صورت پوشیده کاملا مشابه در حال شلیک به یکدیگر، کودکی به خون خفته و تابلویی که عنوان "بین النهرین" روی ان خط خورده و به جایش "بین الجهلین" نوشته شده را نشان می‌دهد. ایراد کار کجاست؟ این کاریکاتور، طرفین مخاصمه را کاملا برابر و مشابه در نظر گرفته است که به باور من غیر منصفانه، نا دقیق و گمراه کننده است.

این درست است که دو طرف ماجرا یعنی داعش و حکومت مرکزی هر دو مسلح هستند، اما یک طرف دولتی قانونی است که هرچند دارای عملکرد جناحی و شبه دمکراتیک است و در زمینه سرکوب مخالفان "سنی مذهب" هم بسیار بدنام  است و خود رایی و مشی مطلقا غیر دمکراتیک نخست وزیرش آن را بی اعتبارتر هم کرده است، اما دیگران را به صرف "سنی" بودن نمی‌کشد، اسیران را تیرباران نمی‌کند و مردم کوچه و بازار را برای تفریح به گلوله نمی‌بندد. این دولت را هر چه بتوان نامید، نمی‌شود آن را همسان و هم ردیف یک گروه جانی، وحشی و آدمکش فرض کرد.

انتقادها در فضای مجازی و شاید هم در تهران از این طرح نارسا و غلط بالا می‌گیرد. اما روزنامه منتشر شده و توزیع شده را متاسفانه! نمی‌توان به چاپخانه برگرداند. چکار باید کرد؟ اینجا دقیقا زمانی است که هوش، وقاحت و حماقت همه با هم در یک شخص جمع می‌شود و مشکل را به شیوه‌ای کاملا منحصر به فرد و کاملا آریایی! حل و فصل می‌کند. توضیح و پوزش؟ تفسیر هنری و محتوایی؟ حذف کاریکاتور؟ نه! تصور چنین راه حل‌هایی تنها ناشی از عدم درک نبوغ آریایی توسط شماست.

در نسخه آن‌لاین روزنامه، این دو کاراکتر  دارای نام و شناسنامه می‌شوند! و صورت مسئله به شیوه‌ای بدیع پاک می‌شود. دیدید که نمی‌توانستید حدس بزنید. این نادان فرض کردن مخاطب و بی مسئولیتی و مبتذل کردن هر کار جدی توسط شبه روزنامه نگار ایرانی اما تنها یک وجه این تراژدی است. بی انصافی است که نتیجه ترکیب درخشان هوش، حماقت و وقاحت چیزی فراتر از یک نام گذاری ساده نباشد.

نام یکی از کاراکترها داعش است که البته نیازی به نوشتن نداشت چون آن‌ها نیازی به معرفی ندارند، اما نام کاراکتر دیگر چیست؟ "تجزیه طلب"! دیدید که انتظار دیدن این حجم از کثافت را نداشتید. گفته می‌شود چه کسانی در عراق به دنبال جدایی/تجزیه هستند؟ کردها. مشکل حل شد، این "کردهای تجزیه طلب" هستند که در "بین المجهلین" با داعش می‌جنگند و کودکان را قربانی می‌کنند. صورت مساله پاک نشده است . این مسئله به شیوه‌ای آریایی/اسلامی به کثافت کشیده شد تا جهل طراح و اشتباه روزنامه در انتشار آن، لجن مالی و پنهان شود اما نتیجه به مراتب از نسخه اصلی فجیع‌تر و بی‌شرمانه‌تر است. چرا؟

"تجزیه طلب‌ها" که تنها در یک عملیات 180 هزار نفر از آنان قتل و عام شدند و شهرشان با بمب شیمیایی بمباران شد، تروریست و کودک کش نیستند و اساسا طرف درگیر جنگ فعلی عقیدتی/قبیله‌ای جاری در عراق نیستند. آن پیشمرگه‌هایی هم که در مناطق کردنشین به صورت موردی با داعش درگیر شدند، نیروهای حکومت منطقه‌ای اقلیم کردستان هستند که به صورت رسمی بخشی از عراق و جزیی از نظام فدرال آن هستند و در چارچوب قانون همان مملکت دارند جور ارتش فاسد و بزدل دولت مرکزی را می‌کشند.

حتی در صورت مخالف سرسختانه با هر نوع حرکت جدایی طلبانه، باید خیلی "احمق" و "پست" بود که "تجزیه طلب" مسلح را که برای استقلال یا جدایی یک منطقه با حکومت مرکزی می‌جنگد  همطراز یک آدمکش آدمخوار قرار داد. اما نکته بسیار خطرناک این اصلاحیه مهوع، دقیقا همین تصویر بی‌شرمانه‌ای است که از "تجزیه طلب" ارائه می‌دهد. یک کنش سیاسی را که نمی‌پسندیم هم طراز یک عمل جنایی و "تجزیه طلب" را هم که در اصل یک فعال سیاسی است هم شان یک آدمکش بیمار قرار می‌دهیم.

چه کسی با سرکوب این "تجزیه طلب‌های" آدمکش مخالف است؟ همین الان دست‌کم ٢٤ "تجزیه طلب" آماده اعدام در زندان داریم. وقتی تصویری وحشتناک، وحشی و خطرناک از "تجزیه طلب" ساختیم، قاعدتا کشتنش آسان‌تر می‌شود و افکار عمومی هم سپاسگذار قوه عدل گستری خواهد شد که این آدمکش‌های کودک کش را مجازات کرده است.

بیش از ٣٥ سال است که جمهوری اسلامی، فعالان هویت طلب (هویت طلبان فرهنگی، خودمختاری طلب و یا فدرالیست) را به اتهام "تجزیه طلبی" زندانی، شکنجه، سرکوب و اعدام می‌کند و اکنون نیز روزنامه نگار پرورش یافته این نظام، این قربانی آماده را به هیات داعش می‌آراید تا هم پروژه نظام مقدس را کامل کرده باشد و ماشین کشتار را روغن کاری کند و هم نشان دهد کثافت حاکم تنها با کثافت کاری "فرهنگی کاران امنیتی" تقویت و بازتولید می‌شود.