دعای خیر!

      حکایت این روزهای من٬ آرزوی نوشتن است و دریغ از فراغتی و فرصتی برای نوشتن... این البته آیه یاس نیست که حدیث استجابت دعای خیر دوستان است! 

" تو که اینجا عملا در مرخصی دائمی به سر می‌بری! هروقت بخواهی می‌آیی و هر وقت بخواهی می‌‌روی. انشاالله در غربت معنی کار کردن را درک می‌کنی و ... " جای دوستان خالی که مستجاب الدعوه شدند! کار می‌کنم و البته با این وضعیتی که من کار می‌کنم هر روز کاریم را می‌توان به حساب دو هفته بدهی گذاشت . با این اوصاف ۱۵ سال بدهی آسان کاری و یا به قول اخوی٬ "بیکاری" را می‌توان در یکسال صاف کرد. البته من دارم تخفیف کلی می‌دهم چون بنا بر امار (کدام آمار؟) ساعت مفید کار اداری در ایران کمتر از یک ساعت در روز است و من هم در سالهای مشاوره (و نه تدریس) کارم یکجورهایی و بلکه همه جوره! اداری بود.

اما من اکنون و در این ولایت ۱۰ ساعت دقیق و چیزی هم بیشتر در روز (دقیقا روز در ایران حالا گیرم اینجا شب باشد!) کار می‌کنم. البته کلا کار کردن در اینجا "زیادی و بدجوری کار کردن" است. به هر حال قرض من به زودی صاف می‌شود. لذا از دوستان عزیز مستجاب الدعوه دعوت ( صنعت جناس را خوب آمدم؟) می‌کنم از دعاهای خوب و ترجیحا نان و آبدار دریغ نکنند٬ حیف است حالا که دعای شرشان بر سر مبارکمان همه رقمه آوار شده از دعای خیرشان محروم شویم٬ بلکه اجابت شد!

   پ ن ۱: به بحث سیاست و فعالیت صنفی در پست بعدی اشاره کوتاهی خواهم کرد. چند خطی نوشته‌ام که فردا (کی؟) آن را منتشر می‌کنم.

   پ ن ۲: از دوستان بزرگواری که علی‌رغم رکود یک ونیم ماهه وبلاگ از سرزدن و ابراز لطف دریغ نکردند٬ سپاسگذارم .